donderdag 31 januari 2013

Hanky Panky


De eerste tattoo's zijn gezet. Nooit gedacht dat ik daar aan zou beginnen. Maar het is natuurlijk niet vreemd als je beseft dat je een "neef" bent van Henk Schiffmacher. Nou ja neef, er is bloedverwantschap. Mijn oma van moeders kant was een Schiffmacher. De zoon van de broer van mijn oma, die ik zelf niet gekend heb, is de vader van Henk. Henk's vader was slager in Harderwijk en de winkel bestaat nog steeds. Mijn moeder zaliger had toen ik thuis woonde nog geregeld contact met de Schiffmachers uit Harderwijk. Mijn oudere broers en zussen hebben Henk als kind wel ontmoet, maar als zesde kind loop je geregeld achter de feiten aan. 
Nu heb ik zelf nooit enige aandrang gehad om mijzelf als schildersdoek tentoon te stellen. Ik heb natuurlijk wel eens op mijn huid gekrabbeld: het telefoonnummer van dat meisje toen ik in mavo2 zat; spiekbriefjes vooral voor de Duitse woordjes; een gezichtje om met kinderen te spelen; nu ik wat meer vergeetachtig ben de belangrijkste boodschap waarvoor ik naar de winkel ging. Het is mij vaker overkomen dat ik thuis kwam en juist die boodschap was vergeten.
Waarom dan toch aan de tattoo? Bittere noodzaak opgelegd door medicijnmannen en -vrouwen die mij behandelen. Tijd is kostbaar en de tattoo's maken onderdeel uit van een arbeids- en tijdsbesparend protocol. Niet alleen de tijd van de behandelaars maar ook van de patiĆ«nt, ik dus. Als je 35 keer dezelfde handeling moet doen verzin je een oplossing. Je maakt een mal  om steeds tot hetzelfde resultaat te komen. Dit gebeurt ook bij de bestralingen. Elke keer moet je in precies dezelfde positie op precies dezelfde plek bestraald worden.
Om dat elke keer uit  te zoeken is arbeidsintensief en lastig. Door het plaatsen van goudmarkers en tattoo's weet men elke keer mij precies en snel in de juiste positie te leggen. Ik moet nog ervaren hoe dat precies gaat maar ik vertrouw op de medici.
Tijdens een CT-scan zijn de Tattoo's eerst uitgetekend met een viltstift en gecontroleerd. Vervolgens zijn de punten voorzien van inkt en via kleine prikjes definitief gemaakt. Voor altijd definitief? In 15 minuten met aan- en uitkleden erbij was het gedaan. Thuis gelijk voor spiegel gezocht naar de zwarte punten maar ik zag ze niet. In totaal zijn er zes of acht puntjes gezet, ik heb gevoeld waar ze geprikt hebben, maar hoe goed ik ook zoek ze zijn onvindbaar. Nou ja maandag 11 februari worden ze gebruikt en dan zien we of het allemaal goed gaat.
Acht onvindbare puntjes, het lijkt niet van belang voor mijn tattoo-ervaring. Maar ik denk dat er onzichtbaar lijnen zijn te trekken die de juiste verhoudingen weergeven. Voldoet mijn prostaat aan de klassieke en natuurlijke normen, de gulden snede, of is er een wiskundige formule of reeks af te leiden die betekenis geven aan de minimalisering van de tumor, of is dezelfde combinatie te vinden in de dierenriem van een  sterrenstelsel dat binnenkort verdwijnt in een zwart gat.

Ik denk erover om na een succesvolle bestraling bij Hanky Panky langs te gaan om mijn sterrenbeeld definitief en zichtbaar te laten vastleggen.


Telefoon gaat net en ik krijg te horen dat op basis van de laatste MRI hormoonbehandeling nodig is. De tumor is te ver door het prostaatkapsel heen. De radiotherapeut gaat nu overleggen met de uroloog. Ben benieuwd naar de uitkomst. Het zit echt niet mee. Vanaf het begin van het vaststellen van de prostaatkanker valt het steeds weer tegen. Geen brachy maar bestralen, toch hormonen. In ieder geval geen uitzaaiingen.











Geen opmerkingen:

Een reactie posten