Om ongeveer 12.30 ontwaak ik uit de narcose. Eerst een beetje in de uitslaapkamer en later op de afdeling. Hoe ik verplaatst ben in die tussentijd weet ik niet. Maar er is nog meer wat ik niet weet. Na het kapje hebben ze mijn buik kaalgeschoren, een katheter ingebracht, drie wonden in mijn buik gemaakt en gedicht en ik neem aan de lymfeklieren verwijderd. Ik herinner mij daar niks van. Nu heb ik de laatste tijd wel meer problemen met mijn geheugen maar dit is een volledige black-out. Gelukkig maar want ik had het niet graag bewust willen meemaken. De operatie lijkt geslaagd en ik zit met de gevolgen: een opgeblazen buik, op drie plekken een wond, hoewel verdoofd redelijk wat pijn, en vastgeklonken in het bed door het infuus, de katheter en nog een lijntje met zuurstof. Vanaf 1 uur ben ik goed wakker en krijg ik mijn eerste dosis paracetamol (1000mg) en een kop koffie. Hoe overleef je een operatie. Eerlijk gezegd weet ik het niet gewoon doorademen en door blijven gaan. Ik begin aan een nieuw boek John Irving De vierde hand. Ik heb een liefde-haat verhouding met John Irving. Het ene boek vind ik prachtig zoals een zoon van het circus en weduwe voor een jaar maar andere boeken vind ik helemaal niks de wereld volgens Garp en ik denk dit boek. Of dat helemaal eerlijk is? ik ben slecht geconcentreerd en lig in een niet erg prettige omgeving. Misschien moet ik het boek later opnieuw oppakken.
Herma was in Nieuwegein gebleven omdat ik al snel geopereerd werd. Dat viel tegen omdat ik toch langer bleef uitslapen. Na tienen einde operatie en pas om 1 uur bij kennis. Dat zal ongetwijfeld aan de slechte nacht gelegen hebben. Ik had nog wat slaap in te halen. Al snel drink ik weer en eet zelfs een boterham. Over het algemeen heb ik niet zoveel last van de narcose en doordat ze de beademing anders doen heb ik ook niet zo een zere keel als ik vroeger vaak had. Misselijk ben ik nooit geweest. Ja ik ben redelijk ervaren.
Na de laatste operatie (lip) mocht ik dezelfde dag weer naar huis. Nu moet ik de nacht blijven.
De middag verloopt. Ik lees, drink veel, vraag om nog een boterham en krijg een nieuwe dosis paracetamol.
Het liefst zou ik opstaan en weglopen maar dat gaat niet. De chirurg/uroloog komt langs en vertelt hoe de operatie is verlopen. Het is een vluchtig bezoek tegen de klok van vijf. De operatie is goed verlopen, de klieren zijn verwijderd en in een potje gestopt voor onderzoek. De klieren waren wat verkleefd waardoor het wat lastig was, maar uiteindelijk ziet het er goed uit. Ik moet nog een nachtje blijven ter controle, maar ik mag worden losgekoppeld. Katheter wordt eruit gehaald en infuus losgekoppeld. Met andere woorden geen beperkingen in bewegingsvrijheid. Het duurt even voor de verpleegster dit uitvoert en ik wil natuurlijk gelijk uit bed. Dat valt even tegen. de pijn in mijn buik is juist bij het opstaan goed te voelen. Gelukkig wordt er net een nieuwe dosis paracetamol gebracht.
Het avondeten wordt rond gebracht. De medewerkster wil mij boterhammen geven maar ik geef aan dat een warme hap er best ingaat. Helaas heb ik geen keus en krijg ik gekookte aardappelen, gare bloemkool en een gehaktbal met als toetje rijstpudding met kersensaus. De warme hap gaat er wel in maar soms heb je spijt van je keuze. Een paar lekkere boterhammen met kaas;-) had ik liever gehad.
Bij mij op de zaal liggen twee mannen en 1 vrouw. De vrouw heeft afgelopen zaterdag haar heup gebroken. Ze hebben er een stalen pen ingezet en voorzichtig probeert ze weer te lopen. Dat gaat nog moeizaam.
Haar partner, beiden zijn in de zestig, komt langs en heeft bij de Zeeman nieuwe shirts gekocht om in te slapen. De maten zijn echter niet goed S en M en hij wordt teruggestuurd. Daarna vermaken de twee zich door de huis-aan-huis folders gezamenlijk door te nemen."20 schuursponsjes voor 1 euro" Ondanks mijn oordopjes vang ik nog veel op. Een ding weet ik zeker: de crisis heeft bij veel mensen huis gehouden.
De man (73) tegenover mij heeft ook iets met zijn prostaat. Als hij uit bed komt zie ik allemaal slangen uit zijn broek komen. Het blijkt dat hij continu gespoeld wordt. Zijn prostaat is vergroot en is beschadigd/ontstoken waardoor hij bloed verliest. Eerst moet dat over zijn voor er verder onderzoek kan plaatsvinden. Pas als er geen troep meer meekomt is het goed. Voorlopig ziet het daar nog niet naar uit. Het kan altijd nog erger.
De laatste man, nou ja jongen ik schat een jaar of 22, heeft een heel ander verhaal. Ik heb het zelf niet gehoord maar Herma heeft tijdens het bezoek wat opgevangen. Hij heeft waarschijnlijk klappen gekregen bij Brothers een discotheek bij Bunnik waar vooral veel jongeren naar toe gaan. Vaders brengen en halen hun tienerkinderen (dochters) er vaak heen. Het concept is helder en goed verzorgd. Maar ja drank......
Deze jongen heeft een serieus neusverband als gevolg van een wortelkanaalbehandeling. Hij kan geen warme dranken drinken en eten gaat ook moeizaam. Als hij vla eet uit een plastic bekertje zie je de toeren die hij moet verrichten. Hij houdt het verband onder zijn neus omhoog om de lepel in zijn mond te kunnen doen. Maar bij het scheppen van de vla dreigt het bekertje steeds om te vallen dus wordt het lepel vol scheppen verband omhoog, happen. Is de lepel te vol dan zit zijn verband helemaal vol vla. Helaas hebben ze maar 1 soort rietjes waarmee vla zuigen erg lastig gaat. Na enkele pogingen wordt het hem teveel en neemt nog een hap van zijn boterham. Deze jongen draagt zijn last waardig 's nachts een man en de dagen erna ook.
Ik weet niet wat de nacht gaat brengen maar mijn doel is duidelijk morgen naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten