Lang gedacht dat ik weer in de lift naar boven zat. Ik voel mij nog steeds niet optimaal, maar met de B12-injecties zal dat uiteindelijk goed komen. Binnen afzienbare tijd weg met de neurologische klachten in benen en hoofd. Nu na ruim 15 weken, 2x per week, prikken wordt het zo langzamerhand ook tijd. Ik weet echter dat het lang kan duren voor je verbetering merkt (soms pas na een jaar).Voor de behandeling van het B12-tekort ben ik in september voor een second opinion naar een andere internist gegaan. Een internist die mij is aangeraden door Henk de Jong (site Addison-Biermer) die veel weet over B12-tekort en de behandeling. De internist is niet alleen ingegaan op mijn B12-tekort maar is gelijk gestart met een algemene anamnese (zoektocht naar gezondheid). Hij heeft verschillende vragen gesteld en is vervolgens onderzoek gaan doen. Na twee consulten was duidelijk dat ik problemen heb met mijn prostaat. De PSA-waarde was veel te hoog 16 terwijl deze kleiner dan 4 is bij gezonde toestand. Na rectaal onderzoek heeft hij mij gelijk, met spoed, doorgestuurd naar een uroloog voor verder onderzoek.
Het eerste consult (24-10) met de uroloog was kort en krachtig. Hij vertrouwde blindelings op zijn collega en de uitslagen. Direct een TRUS-onderzoek (12-11) naar mijn prostaat geregeld. Met een echoapparaat wordt via de darmen de prostaat in beeld gebracht. Na inspectie zijn er vervolgens 8 stukjes uitgehaald. Een vervelende operatie: de eerste drie vallen mee, maar daarna wordt het steeds irritanter. Eerst prikken ze door je darm in de prostaat. Daarna halen ze de trekker over en wordt er een stukje uit de prostaat gegrepen. Het stukje wordt zorgvuldig in een potje gedaan en het begint opnieuw. Echt heel pijnlijk is het niet maar je ligt in de beensteunen erg onhandig, het echoapparaat in je om goed te volgen waar geprikt moet worden en vlak voor je het echt voelt het geluid van de trekker.
Het geheel duurde een kleine twintig minuten. De dokter vertelde dat hij links inderdaad een gezwel zag en voelde. Dat het onderzoek moest uitwijzen of het kwaadaardig is. Afwachten
20 November 2012 volgt de uitslag en dat is geen goed nieuws:
Prostaatkanker in gevorderd stadium, T3.
Heb ik eindelijk een goede dokter, krijg ik slecht nieuws.
Deze blog activeer ik weer om alle betrokkenen te informeren over mijn wel en wee, frustraties van mij af te schrijven en de resultaten van de studie over mijn eigen ziekten en behandelingen weer te geven.
Reacties zijn welkom want delen maakt niet dat je minder voor jezelf hebt, hoewel strikt rekenkundig misschien wel. Ik wil wel dat het waar is want dan was mijn prostaat inmiddels flink geslonken.
Iedereen, familie, vrienden, collega's en studenten, bedankt voor de lieve en ondersteunende berichtjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten