Koele Kikker

Ik ga al jaren in mijn eentjes naar dokters, ziekenhuizen, onderzoeken etc. Op de middelbare school ging ik al geregeld alleen naar de huisarts, de KNO-arts enzovoorts. Ik heb daar niet zoveel problemen mee. Ik vertrouw op de deskundigheid van de specialisten en ga op hun oordeel maf. Regelmatig krijg je vervelende berichten, maar dat is all-in-the-game. Soms zit het mee en soms zit het tegen.Het bericht van afgelopen dinsdag viel wel rauw op mijn dak maar ver weg had ik er rekening mee gehouden. Het was wel iets erger dan ik zelf dacht. Als de dokter spreekt over overlevingskansen, weliswaar groot indien geen uitzaaiingen, slik je wel een brok weg. Direct onderzoeken hoe het precies is en dan pas de put in.

Buiten direct Herma, mijn vrouw, gebeld. Op het moment dat ik het haar moest vertellen kwamen de emoties los. Mijn gemoed schoot vol en dat duurde niet echt lang. Samen hebben wij al veel meegemaakt en dan gaat er ineens een dikke streep door je plannen. Weg samen leuk oud worden, kleinkinderen zien groot worden, vakanties die we nog wilden maken. Gelukkig is de streep nog even een dun potloodstreepje dat nog is uit te gummen. Het is wel duidelijk maar niet aan mij en de dokter, want we moeten dat onderzoeken; een MRI en een Botscan. Spoed is geboden.

Jaja Stef is echt een koele Kikker en zoals mijn canadeese vriendin Debby in de 70-er jaren zei "mafkikker".

Prostaatkanker T3 met vergroeiingen buiten de prostaat bleef hangen en dat heb ik natuurlijk direct opgezocht op internet. Fijn dat het kan, maar wil je het wel altijd weten. Ik weet nu nog niet of het a, b of c is. In ieder geval a met links een doorgroei. De onderzoeken richten zich op de grootte en ligging van de tumor en de uitzaaiingen. 

Kunnen we het potloodlijntje nog uitgummen of is het lijntje gemaakt met een vette permanente marker.