Botscan

Het tweede onderzoek naar uitzaaiingen is de botscan. Ik begrijp nog steeds niet goed hoe het precies werkt, maar je wordt eerst actief gemaakt. Radioactief door een injectie in het bloed. Om 9.00 meldde ik mij bij de balie en na krap 10 minuten werd ik opgeroepen. Het prikken verliep voorspoedig, maar is toch niet helemaal goed gegaan. Ik bloedde meer na dan ik gewend ben en nu ik het verband (gaasje met 2 pleisters) eraf haal zie ik een kleine bloeduitstorting. Met nu nog een verlichte ader wandel ik naar de koffie. In tegenstelling tot het parkeren is de koffie in het ziekenhuis gratis. Ik neem ook een beker water want ik moet veel drinken. Na drie uur moet de radioactieve stof verspreid zijn in mijn lichaam en omdat te versterken moet ik veel drinken. Het maakt niet uit wat. Ik ben verslaafd aan koffie dus....
In de internet-wachtruimte neem ik de metro door (oud nieuws er ligt nog een stapel van gisteren). Na een half uur, twee bekers koffie en twee bekers water, loop ik naar Nieuwegein-plaza, het winkelcentrum in het centrum van Nieuwegein. Bij de Jumbo koop ik twee croissants en een flesje spa (750 ml).
Ik ga de Saturn in zonder duidelijk doel maar hou dat toch zeker een kwartier vol. DVD bekijken, de nieuwe Ipad mini uitproberen een kopje Nespresso. Ik zoek nog een HDMI-splitter en vind er een. Van 1 HDMI-aansluiting maakt die er drie. Het kost ruim 50 euro dus besluit ik dat snoertjes wisselen een goede crisisoplossing is. Binnenkort (5 jaar max. als ik dat red, 80% kans) maar een nieuwe TV met meer HDMI-ingangen kopen, of deze met Drenthe omwisselen.
Doelloos loop ik door het centrum. Neem mijn gemak en koop bij de blokker Duracell batterijen. Een beetje extra energie kan nooit kwaad. 

Vijf voor twaalf sta ik in de rij te wachten bij de balie en hoor ineens mijn naam. Ik ben nog niet aangemeld en ik ben al aan de beurt. Is dit het einde van mijn zeven magere jaren? Gisteren was de reactie van de kinderradioloog op de MRI ook al een positief teken. Gaat alles dan toch goed komen?
Ik moet nog even mijn blaas legen want anders verstoord deze het beeld.
Ik ga liggen en wordt precies in de juiste positie geplaatst. Mijn voeten zijn te groot en ik moet ze naar voren houden. Met tape worden ze vastgemaakt. Daarna start de opname. "Het duurt ongeveer een klein half uur" :zegt de vriendelijke indische laborant. "U moet nu stil blijven liggen". Op de MRI lag ik meer comfortabel met een kussen onder mijn benen. Een klein half uur zonder radio 2 en alleen een geruis duurt lang. Ik krijg tegen einde kramp in mijn voet. Ik probeer niet te bewegen. Als het maar niet over moet. Mijn voet raakt de bovenkant licht. "Het is klaar, Ik ga u er nu uithalen". Ik wil te snel en het apparaat stopt met zakken. De laborant vraagt nog wat door over de aanleiding voor het onderzoek. "Het is maar goed dat dit er zo bij toeval is uitgekomen": zegt hij optimistisch en ik ben het volmondig met hem eens. Maar ik word er niet echt blij van. 
11 december dan word ik blij als ik hoor dat er geen uitzaaiingen zijn. Dan geldt de 80% echt. Maar het betekent wel 80% op de komende vijf jaar. Daarna volgt de nieuwe ronde met nieuwe kansen. Zo gaat het nu eenmaal met KANKER. Als het weg is, is het nog lang niet over. Je blijft achterom kijken of het ergens weer opduikt en je weer bijtijds kan ingrijpen. Een spel op leven en dood.

Het plaatje is niet van mij maar van internet: http://www.infobuddy.nl/radiotherapie/kankersoort/15-2.htm