Vandaag het eerste onderzoek. De MRI om te kijken hoe groot de tumor is en of er uitzaaiingen zijn naar de lymfeklieren enz. Ik moet om tien uur aanwezig zijn en besluit te gaan fietsen. Een fietstochtje van ongeveer 10 kilometer. Eerst banden oppompen. Voorband heeft Frans ventiel en ik kan de verloopnippel niet vinden. Ik heb ook altijd pech. Met halfharde voorband steken we de rondweg over en rijden door het Noorderpark naar Blaucapel. Het Noorderpark begint al aardig vorm te krijgen. De fiets- en wandelpaden zijn uitgezet, de kanoroute is gepland maar helaas nog lang niet bevaarbaar. Ik passeer wandelaars, joggers, een konijn en wordt nagestaard door een paar koeien. Van Blaucapel langs fort Voordorp naar de Bilt. Ik passeer het KNMI, waar het niet meer regent. Ze hadden dan ook een droge dag voorspeld. Ik ga het tunneltje onder de a28 door en rij de uithof binnen langs het bijna gereed zijnde nieuwe Danone Ontwikkelingscentrum. Wat gaan ze daar ontwikkelen? Kwarktoetjes tegen de kanker!
Ik ben precies op tijd en meldt mij aan bij de röntgenbalie. Wachtruimte 2 is behoorlijk vol. Ze hebben dan ook 9 MRI-apparaten. Het wachten duurt lang. Ik moest om 10.10 aanwezig zijn en wordt om 10.45 opgehaald. Na de kennismaking ga ik liggen en wordt ik ingesnoerd, een antenneplaat op mijn buik, oordoppen in en een koptelefoon met radio 2. Langzaam ga ik de tunnel in. Krap 5 centimeter tussen neus en bovenwand. Ik ben gelukkig niet claustrofobisch. De stem van de laborante klinkt zacht door de muziek. Daarna versta ik niks meer en volgt een irritante herrie. Het klinkt als een boorhamer die tegeltjes verwijderd en dan in verschillende varianten. Zwaar wanneer het echt goed vastzit in het beton, tot licht als de tegeltjes er makkelijk vanaf gaan.
Tussendoor even pauze en de muziek van Marco Borsato (Tjettje schiet in mijn gedachten die moet ook het ziekenhuis in, Sterkte), Trijntje Oosterhuis en het begint weer. Dan na ongeveer een half uur en met nog 1 foto te gaan klinkt de stem: "We hebben helaas een technische storing, die moeten we eerst oplossen voor de laatste foto".
Ik verzin er geregeld wat op los om mijn situatie aan te dikken. In de MRI-tunnel kan je echter beter je buik inhouden en weer wordt bewezen dat het mij altijd tegenzit. Ik lig een half uur langer: gelaten en ondertussen met een volle blaas. De laatste foto is klaar en is schuif netjes uit de tunnel, Eigenlijk viel het best mee.
Krap 10 minuten nadat ik uit de tunnel ben krijg ik de foto's te zien. Herma heeft ze al bestudeerd samen met de radioloog. Hij was positief over de uitzaaiingen, maar is geen MRI-specialist. Het lijkt goed maar de deskundige heeft het laatste oordeel.
In ieder geval stikt het niet van de uitzaaiingen dus fiets ik positief gestemd terug.
Van de MRI heb ik een klein stukje film toegevoegd. Met dank aan Fenna op het secretariaat van het WKZ die de DVD heeft gebrand. Mooie vloeistofdia's uit de sixties: Oh nee ik ben uit de fifties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten