Lust for life

Op basis van de laatste MRI heeft de radiotherapeut besloten dat er een aanvullende hormoonbehandeling noodzakelijk is. 
De MRI is begin deze week gemaakt. MRI-scans gaan bij mij nooit goed. Bij de eerste heb ik geruime tijd in het apparaat gelegen vanwege een storing. Aan de tweede en laatste heb ik een forse bloeduitstorting op mijn arm overgehouden. 
Om de prostaat en tumor beter in beeld te krijgen zijn er ook scans gemaakt met contrastvloeistof. De procedure is dat je voor je het apparaat ingaat en infuus krijgt met daaraan verbonden een spuit met contrastvloeistof. De spuit wordt in een op afstand bedienbare houder geplaatst als je op de MRI-tafel gaat liggen.
Een infuus is een slangetje dat in je ader wordt gebracht met een naald. MRI werkt op basis van magnetisme dus de naald wordt verwijderd.
Op het moment dat ik in de tunnel werd geschoven bleef er ergens een slang of snoer hangen. De plaat die op mijn buik werd bevestigd trok los en ook de noodknop in mijn hand en infuus zijn fors aangetrokken.
Gelukkig reageerden de laborante direct op mijn kreet en het apparaat stond direct stil. Ik ben opnieuw ingesnoerd en verder ging de MRI goed. "We maken eerst een foto van 1 minuut"; "Nu volgt een foto van drie minuten" en op het laatst "Nu volgt een foto van 5 minuten. Voor dat de foto start krijgt u eerst de contrastvloeistof ingespoten. Dat voelt koud en tintelend aan maar doet geen pijn". Inderdaad voelde het erg tintelend aan en ik kreeg het idee dat ik het magnetisme voelde trekken om de vloeistof te verspreiden.
De laborante deed een dubbeldik gaasje op de infuuswond. Ik vond dat wel raar want meestal heb ik geen last van nabloeden. Toen ik later thuis het gaasje eraf haalde zag ik de bloeduitstorting met lichte verdikking.
De foto is alweer een dag later genomen. Dat kan je zien aan de gele verkleuring.

Donderdagmiddag belde de radioloog met de mededeling dat hormoontherapie nodig is. Volgens afspraak heb ik hem het 06-nummer van de radioloog gegeven. Later belde hij terug en deed verslag van het overleg. Ik  kon wel merken dat hij met de uroloog gesproken had. Hij ging meer in op de bijwerkingen en benadrukte steeds weer dat als de bijwerkingen te erg worden de hormoonbehandeling onderbroken of gestopt wordt.
Gezamenlijk hebben ze besloten dat hormoontherapie nodig is. Direct beginnen met pillen en over twee weken (in de derde week na nu) krijg ik een injectie. De injectie zal drie maanden werken en voor de periode van drie jaar is dat nodig. In feite wordt er een soort chemische castratie toegepast. Het mannelijke hormoon testosteron wordt volledig geneutraliseerd. Testosteron werkt als brandstof voor de prostaatkankercellen. Als de toevoer stopt wordt de groei van tumor gestopt en zal op den duur de tumor minimaliseren. De bestraling wordt ingezet om dit langzame proces van vernietigen te versnellen. Maar dat geldt alleen voor de prostaat en niet voor het gedeelte van de tumor dat er uitsteekt. De keuze voor deze werkwijze is standaard en klinkt logisch. Op internet zie ik dezelfde procedure steeds terugkomen.

De bijwerkingen van de hormoonbehandeling zijn ingrijpend. Het gaat over de kwaliteit van leven.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bicalutamide
Overigens is dit het eerste middel (pillen). Het tweede middel is iets anders en heeft natuurlijk weer andere bijwerkingen.

Lust for life krijgt door de nederlandse vertaling de juiste dimensie: Lust voor Leven. Ik lever de lust in om te leven. Het past binnen mijn motto: overgeven om te overleven.
Misselijkheid hoort ook bij de bijwerkingen dus ik kan ook echt overgeven.

Bij de apotheek ging het ook weer mis. De fax van het UMC is niet binnengekomen of kwijtgeraakt.
Diverse telefoontjes naar het UMC en twee uur later kan ik de medicijnen ophalen.

Ik heb nu al een uur geleden 1 pil geslikt en ik merk nog niks. Het zou direct werken dus misschien valt het allemaal wel mee ;-)