Donderdag ben ik naar Meppel geweest en heb op de Pabo veel collega's en studenten ontmoet. Fijn om te merken dat ze allemaal meegeleefd hebben en benieuwd zijn hoe het gaat. De reacties op het resultaat zijn positief . De meeste zien weinig verschil en het litteken hoeft niet verstopt te worden met een jaaptuitje (baardje al la Jaap Tuit). Alle collega benadrukken dat ik op moet passen met weer aan het werk te gaan. Voorzichtig beginnen. Dat is precies wat ik ook met de arbo-arts heb besproken.Voorlopig kan ik niet veel anders terwijl ik wel het idee heb om weer iets te gaan doen.
's Middags even bij Roelof langs gegaan. Roelof is de overtreffende trap, leraar bewegingsonderwijs die aan zijn schouder is geopereerd. Het is zijn schrijfarm en dus voelt hij zich behoorlijk gehandicapt. Ik kan bevestigen dat zijn gevoel klopt. Ten eerste kwamen de honden bij mij bedelen om geaaid te worden en het openen van de fles cola ging moeizaam.. Maar gehandicapten moet je veel zelf laten doen. Dan maar geen prik in de cola. Ik denk dat Roelof ook snel weer rondloopt maar zichzelf noodgedwongen in acht moet nemen.Voor de collega's is dat ook beter, want de sfeer is met Roelof toch net even iets meer;-)
Was fijn dat je er even was vorige week... We hebben je wel gemist in Antwerpen, wat was het weer gezellig daar. Maar je hebt wel flinke knieën nodig. Ik heb nu nog spierpijn van het sjouwen van afgelopen maandag :-)
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend gewenst, groetjes van Hilly
Het doet goed je weblog te lezen vast te mogen stellen dat je, na een periode van ernstige zorg, nu weer met vertrouwen naar de toekomst kunt kijken. Luister naar je collega's (en de arts) en pak de draad voorzichtig op. Geniet eerst van al het kleine om je heen en zoek het grote avontuur als je d'r weer klaar voor bent.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je er weer bij bent (eigenlijk niet weg geweest),
Harm