Het is alweer week 19. Nog een week of tien en dan is het alweer zomervakantie. We hebben nog geen plannen maar wel ideeën. Misschien dat het dit jaar gaat lukken!? Ik denk alweer in weken, data. Ik kom langzaam weer terug in de bewoonde wereld en de regelmaat van het leven. De structuur van Rust, Reinheid en Regelmaat stamt voor mij uit de vijftiger jaren. Maar elke generatie heeft een soortgelijk principe: Oude wijn in nieuwe zakken. Als de wijn goed is wordt die door de ouderdom alleen maar beter heb ik mij laten vertellen. Maar wat heb je aan wijn als die niet gedronken wordt.
Proost.
De afgelopen week is er voor mij weer veel gepasseerd. Ik heb weer diverse dokters gesproken en afspraken gemaakt; Ik heb weer eindeloos zitten wachten in ziekenhuizen; Ik heb mijn collega's gezien in Meppel; Ik heb mijn collega en kamergenoot Roelof thuis bezocht; Ik heb mijn nieuwe I-pad uitgepakt en ik heb nog meer kaartjes gekregen.
Bedankt Moniek, Anouk, Sjaak&Roel, Carla + Kids, Anje + Herman & Alita.
Medisch
Maandag de huisarts gebeld om die dag nog een afspraak te hebben. Na ongeveer een half uur proberen eindelijk contact. "Ik wil graag een dubbele afspraak maken omdat......". "Sorry meneer, dubbele afspraken kan echt niet. We zijn net op vakantie geweest en het is erg druk. Wat zijn precies uw klachten". Ik bespreek mijn voornaamste klacht, mijn knieën. "Ja, ik moet nu bepalen of het een spoedje is.........komt u maar vanmiddag om 14.15. Maar het kan niet bij uw eigen dokter en geen dubbeleafspraak". Soms heb je ook gewoon mazzel: nog op dezelfde dag een afspraak en bij een andere dokter. Ja het vertrouwen in mijn eigen huisarts is niet erg hoog en wij denken er serieus over om over te stappen. Helaas blijkt dat niet al te makkelijk want het is afhankelijk van je postcode. Buurten daarbuiten wordt niet echt getolereerd, tenzij je verhuisd bent.
Redelijk op tijd, een half uur later, wordt ik geholpen door een voor mij onbekende dokter. Een vrouw, rond de veertig schat, die in haar doen en laten duidelijk en direct is. Ze geeft mij een gevoel van vertrouwen, al begint ze direct met "Waarom heeft u geen dubbele afspraak gemaakt". Ik sputter wat tegen, maar laat het verder over mij heen komen. Het onderzoek naar mijn knie verloopt snel en adequaat. Ze kan niet echt iets vaststellen en wil een foto maken. Ik protesteer en geef aan dat ik de klachten die ik al langer heb liever goed wil laten onderzoeken. Mijn eerste verwijsbrief is binnen; Hup naar de Orthopeed. Het is echt een victorie dat de verwijsbrief binnen is. Mijn huisarts heeft nogal de neiging om zelf te gaan doktoren. Ik zie het al voor me. Eerst naar het ziekenhuis voor een foto. Weer terug naar de huisarts, die op- het moment dat jij er bent pas zich in de zaak verdiept, om even met een kort advies of medicament naar huis gestuurd te worden. Weken later blijkt het niet te werken en volgt een andere methode om vervolgens alsnog naar de specialist gestuurd te worden.
De tweede klacht, mijn oren, verloopt op ongeveer dezelfde manier. De dokter bekijkt mijn oren en bespreekt met mij de alternatieven. De tweede verwijzing naar de KNO-arts is snel binnen.
Bij het derde punt, de ontstoken wond aan de lip, bevestigt de dokter wat ik zelf ook al dacht "neem contact met de chirurg"
Drie-0, een goede score. Al mijn klachten zijn goed afgehandeld en het ging snel. Maar voor wie is het 3-0? Eigenlijk is het een prachtig resultaat van de dokter. Ze heeft mij het gevoel gegeven dat de klachten serieus worden afgehandeld, heeft goed geluisterd, even gecontroleerd en vervolgens gedaan wat het beste was en in overeenstemming met mijn wens. Een pluim voor de dokter.
De verwijsbrieven kon ik pas de volgende dag afhalen en dus heb ik alleen de kaakchirurg gebeld. Dinsdag om 16.00 is mijn afspraak gezet. Eigenlijk is het spreekuur om 16.00 afgelopen. In de regel probeer ik de afspraken 's ochtend of aan het begin van de middag te maken. Je hebt dan het minste last van vervelende wachttijden. Maar ja soms kan het niet anders....
Dinsdag gelijk de verwijsbrieven opgehaald en afspraken gemaakt. De KNO-arts daags erna en de Orthopeed eind mei (24). Waar je meest last van hebt het laatst. Maar ja van echte spoed is natuurlijk geen sprake. DE KNO-arts werd daags erna; Das mooi.
's Middags op de fiets naar het UMC, een tochtje waar ik vroeger ongeveer 25 minuten over deed. Vroeger is ongeveer 30 jaar geleden toen ik op de universiteit werkte. Veel veranderd....vooral in mijn snelheid. Ik dacht dat ik er nooit zou komen, werd van alle kanten voorbijgefietst. Ik had beter mijn spieren in plaats van mijn banden kunnen oppompen, nu heb ik ze alleen maar opgeblazen omdat ik toch enigsinds op tijd wilde zijn.
Helaas is een afspraak om 4 uur niet gunstig. Uiteindelijk werd ik om vijf over 5 geholpen. De wond werd uitgebreid bekeken en zonder verdoving werd de wond helemaal uitgeknepen, op een gemene harde manier. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden klopt in dit geval wel bedenk ik mij en laat het over mij heenkomen. "Ja, het is serieus ontstoken (de.. daarom ben ik hier) en het lijkt mij niet verstandig om het nu open te maken. Laten we het eerst maar met een antibioticakuur proberen te onderdrukken. Het is dan wel belangrijk als u zelf de wond open houdt en steeds leegdrukt". Geen verrassende uitkomst en ik ben blij dat er niet gesneden wordt. Volgende week afspraak? Ja die kan je na vijf uur niet meer maken en de apotheker is tegen de tijd dat ik op mijn fiets er ben al aangeschoven voor de avondmaaltijd. Nou ja dan maar later beginnen....dat halve dagje kan er ook nog wel bij.
KNO-arts gaat goed. Even mijn oren bekeken, recept uitgeschreven en vervolgafspraak. De volgende keer gaan we uitgebreider kijken naar mijn gehoor en beginnen we met een gehoortest. Zal niet best zijn want links hoorde ik de stemvork echt niet, rechts wordt ook steeds slechter. Hoe ouder je wordt hoe meer protheses; is daar een wiskundige formule voor?!
24 mei nieuwe afspraken bij KNO en Orthopeed en volgende week Kaakchirurg. Voorlopig ben ik goed onder de pannen.
Donderdag ben ik naar Meppel geweest en heb op de Pabo veel collega's en studenten ontmoet. Fijn om te merken dat ze allemaal meegeleefd hebben en benieuwd zijn hoe het gaat. De reacties op het resultaat zijn positief . De meeste zien weinig verschil en het litteken hoeft niet verstopt te worden met een jaaptuitje (baardje al la Jaap Tuit). Alle collega benadrukken dat ik op moet passen met weer aan het werk te gaan. Voorzichtig beginnen. Dat is precies wat ik ook met de arbo-arts heb besproken.
's Middags even bij Roelof langs gegaan. Roelof is de overtreffende trap, leraar bewegingsonderwijs die aan zijn schouder is geopereerd. Het is zijn schrijfarm en dus voelt hij zich behoorlijk gehandicapt. Ik kan bevestigen dat zijn gevoel klopt. Ten eerste kwamen de honden bij mij bedelen om geaaid te worden en het openen van de fles cola ging moeizaam.. Maar gehandicapten moet je veel zelf laten doen. Dan maar geen prik in de cola. Ik denk dat Roelof ook snel weer rondloopt maar zichzelf noodgedwongen in acht moet nemen.
