8 januari 2013 Buikoperatie

De buikoperatie is gepland op dinsdag 8 januari. 
Het laatste onderzoek naar uitzaaiingen.

Het is een operatie waarbij ik volledig onder narcose ga. Twee keer in één jaar is dat verantwoord. In het ziekenhuis lijken ze er geen probleem van te maken. Ik heb de intake voor anesthesie al  gehad. Het was anders dan bij de lip operatie. Geen bloedonderzoek, geen hartfilmpje alleen een gesprek met een verpleegkundige en een bloeddrukmeting. Toch is het niet in hetzelfde ziekenhuis en ik denk dat de operatie langer gaat duren.Een stuk uit de lip snijden en weer hechten is een eenvoudige operatie waar allen zorgvuldigheid vereist is.
De buikoperatie duurt ongeveer anderhalf uur. Via een kleine incisie (sneetje) onder de navel wordt een soort buisje ingebracht waar eerst gas wordt ingebracht. Mijn buik wordt opgeblazen om ruimte te scheppen om de klieren goed te kunnen lokaliseren. Ik wordt als een ballon opgeblazen en vervolgens gaan via het buisje een camera en snijapparatuur het werk doen. De dokter wordt geleid door computerapparatuur en bepaalt wat weg gehaald moet worden. Dat kan even zoeken worden maarde lymfeklieren bij de prostaat worden verwijderd en microscopisch onderzocht op uitzaaiingen. Na ruim tien dagen krijg ik de uitslag en kan ik mijn toekomstplannen definitief maken ;-)
Nou ja ik weet dan of het net te laat of net op tijd was. 
Als alles goed gaat blijf ik dan nog een nachtje en kan ik woensdag weer naar huis.
Bijna twee maanden na de eerste melding is er dan pas echt duidelijk hoe het er voor staat.
Bij goed nieuws wordt ik bestraald. We hebben ook geregeld dat ik zo snel mogelijk een afspraak krijg.

De bedoeling is deze al wordt gepland en eventueel afgezegd als de uitslag ongunstig is. Voor radiotherapie zijn er een aantal centra in Nederland. Het St Anthonius ziekenhuis, waar ik overigens ook in geboren ben, heeft geen radiotherapieafdeling en ik wordt geholpen in het UMCU, universitair medisch centrum Utrecht.

 (Per post gestuurd boeket van mijn collega's van  Pabo Meppel)

Ondertussen ben ik de tel kwijtgeraakt van al het medisch personeel dat het afgelopen jaar hebben gewerkt aan mijn gezondheid. Het zijn er tientallen, alleen al voor de de prostaatkanker tel ik snel al een kleine twintig personen. Als ik de baliemedewerkers meetel worden het er al bijna dertig. Het is bijna niet te geloven hoe je wereld op zijn kop gezet wordt en je je moet overgeven aan steeds weer andere personen. Op dit moment is de uroloog leidend en hij heeft de touwtjes in handen. Op 8 januari ook de operatie-instrumenten en daar heb ik wel vertrouwen in.  

.......26, 27, 28, 29

Rampjaar 2012........

    Een gezond en voorspoedig 2013      


2012 leek een goed jaar te worden. Het begon met eindelijk een "vakantie"week in de Algarve. Stralend weer en echt een ontspannen week. De fysieke problemen waren gelokaliseerd en hadden een naam: Lichen Planus. Helaas ging het al snel mis in februari werd bekend dat ik een beginnende tumor in mijn lip had, die er zo snel mogelijk uit moest. Spoed lijkt een rekbaar begrip behalve als je coach van Barcelona bent. Binnen een week diagnose onderzoek en behandeling. Maar uit die situatie leren we wel dat het nooit over is als je genezen wordt verklaard. 

Na een aantal weken gedaan te hebben alsof het een simpele ingreep was, heb ik mij begin april ziek gemeld. Het duurde toen nog drie weken voordat de uiteindelijke ingreep plaatsvond. Het herstel van de operatie verliep goed maar toch voelde ik mij niet echt beter. Ik had last van mij benen, vooral knieën, en kon moeilijk lopen. Via orthopeed, neuroloog en internist was "snel" duidelijk dat ik een ernstig B12-tekort heb met duidelijke neurologische klachten in voornamelijk benen en hoofd als gevolg van de ziekte van Addison-Biermer (schadelijke bloedarmoede). Veel te laat geconstateerd dus is er ook schade ontstaan die nu nog steeds niet over gaat. Ik heb nog goede hoop dat het wel gaat gebeuren. Consequent doorprikken.
Vanaf mei weer begonnen met werken maar nog steeds niet met een goed gevoel. In september, het nieuwe studiejaar, met de nodige beperkingen gewoon meegedaan. Zelf had ik nog steeds niet het goede gevoel. Ik was meer aan het overleven en bepaalde werkzaamheden maakte ook dat ik het ook plezierig vond om bezig te zijn. Het contact met de studenten en collega's gaf energie die echter wel snel weer werd opgeslokt door het onrustige en onbestemde gevoel. Het lukte mij niet om de draad weer helemaal goed p te pakken. Concentratieproblemen, afwezig zijn en mijn geheugen werkte niet meer zoals ik gewend was. Afspraken vergeten, namen door elkaar halen en vooral niet meer kunnen focussen. Het excuus was B12, maar blijkbaar speelde er meer. Onvrede met de gang van zaken? Thuis, op het werk? Je gaat aan alles twijfelen en komt er toch niet echt uit. 
Ondertussen omdat het B12-probleem leek aan te houden, en de behandeling in mijn ogen niet klopte met de informatie op internet, voor een second opinion naar een andere internist gegaan. Deze bekeek niet alleen het B12-probleeem maar startte een algemene anamnese (onderzoekgesprek) om problemen wat breder in kaart te brengen. Met als uiteindelijk resultaat: Prostaatkanker in gevorderd stadium. Ik balanceer op het randje van net op tijd of net te laat. Het is echt een rampjaar als het net te laat blijkt te zijn. Maar gelukkig wordt het definitieve onderzoek daarna gedaan in 2013. De geschiedenis leert dat na rampjaren gouden tijden herleven. Betekent dit het eind van mijn magere jaren?


Ik moet in ieder geval nog wel door een vervelende periode want de optimale behandeling lijkt bestralen. Gedurende 6 tot 9 weken dagelijks, op werkdagen, radiotherapie. En dan afwachten of het heeft gewerkt en wat de gevolgen zijn.

Ik mag dus wel vaststellen dat ik blij ben dat rampjaar 2012 bijna voorbij is en dat ik mij richt op de gouden bergen in 2013 en daarna. 2013 wordt het jaar van de wonderbaarlijke genezingen, voorspoed en geluk.
En niet alleen voor mij maar voor iedereen: familie, vrienden, collega's, studenten

( De "kerst"kaartjes met opbeurende mededelingen en ondersteuning blijven binnenkomen. Er staat geregeld bezoek aan de deur en pakketjes worden afgeleverd. Bedankt Dini, Eeltje, Petra, Suzanne en Jaap, Peter en Marry. )

    Een gezond en voorspoedig 2013    

Eerst opereren en klieren onderzoeken

De dokters willen weten hoe ernstig de situatie is. Geen uitzaaiingen op basis van MRI en Botscan is niet voldoende. De klieren moeten nog beter, microscopisch, onderzocht worden. Ik kan er niets aan veranderen dus moet ik ermee leren omgaan en het ondergaan. Een buikoperatie waarin de klieren worden verwijderd en daarna onderzocht. Bij uitzaaiingen wordt het een hormoonbehandeling en zo niet dan wordt het bestralen. 
Lijkt duidelijk maar het geeft nog steeds onzekerheid en ongemerkt stress. Mijn bloeddruk was aan de hoge kant 160 -110. Koel en verstandig overkomen heeft ook zijn tol

Vandaag dus naar de Uroloog geweest om te horen wat het disciplinair overleg heeft opgeleverd. Eerst Herma opgehaald bij het WKZ (Wilhelmina Kinderziekenhuis) en naar Kanaleneiland gereden. Waren ruim op tijd aanwezig en bijna stipt op de afspraaktijd werden we binnengeroepen. De dokter vertelde direct wat d uitkomst van het overleg was: Toch eerst opereren. Ik had het eigenlijk wel verwacht. Op basis van de informatie op internet en natuurlijk mijn nog gezonde verstand. Bestralen terwijl er uitzaaiingen zijn heeft geen zin. Dan ga je voor niks door een vervelende periode om vervolgens alsnog opnieuw te beginnen met een andere behandeling. Ergens heb ik in mijn achterhoofd ook het idee dat als de klieren weg zijn de uitzaaiingen niet zo makkelijk in de lymfe-systeem komen. Dit wordt niet bevestigd door informatie op internet of door de dokter. Maar soms voel, geloof  je iets omdat je alles dan beter een plaats kan geven. Het liefst wil je dat ze die hele kankerzooi er direct uit halen. Maar ik zit nu eenmaal in een situatie die nijpend is en moet mijn toekomst in de handen van de doktoren leggen. Ik heb gelukkig wel het idee dat de uroloog goed is zowel in zijn vakgebied als in het informeren van zijn patiënten. Persoonlijk had hij van mij deze beslissing vorige week al mogen maken. Nu schat ik alleen in dat hij de kans op uitzaaiingen miniem acht en door de radiotherapeut, die mij gaat behandelen indien geen uitzaaiingen, gewezen is op de standaardprocedure: eerst opereren en klieren onderzoeken.

Planning: begin januari operatie
              februari start bestralen
              april einde bestralen en herstellen (schade opnemen)

Wordt vervolgd......

Plaag

Onze stadstuin lag er vorig week mooi bij. Van mijn vaste plekje bij het raam zat ik met mijn fototoestel in aanslag. Helaas geen bonte specht, reiger of vlaamse gaai maar alleen mezen en mussen. In overvecht begint zo langzamerhand een plaag te ontstaan van halsbandparkieten. Papegaaiachtige vogels die veel in groepen leven en zelfs de kauwen, eksters verjagen. Onze tuin is nog net iets te omsloten voor grote vogels om te terroriseren of jaagt mus ze op. Merel heeft nog een mooie foto dat ze bij haar op het balkon de pinda's scoren. Leuke vogels maar als groep zijn ze erg overheersend.
Wat zijn de natuurlijke vijanden van de halsbandparkiet. (MUS;-)

                                                                                                          

Weer wat kaartjes (bedankt Arda, Tjettje, Saskia en Ton) ontvangen met teksten die aangeven dat mensen meeleven en het lastig vinden om de juiste woorden te vinden. Kanker neemt ineens je leven over. Alles lijkt minder belangrijk en eigenlijk wil je er zo snel mogelijk vanaf en er het liefst helemaal niet over denken. Door internet weet ik steeds meer maar of ik daar nou echt blij van wordt. Veel mensen zetten er elke gedachte op en blijken wel erg weinig gezond verstand te hebben. Fora lijken net op de Flora, veel variëteit en heel veel onkruid. Maar ja onkruid heeft soms de mooiste bloemen. Hoe schift je nu de goede van de slechte informatie. Ik vertrouw op mijn eigen oordeel.

Sarkozy en Merkel lijkt een Long Goodbye. Twee euro-fanaten die maar geen afscheid kunnen nemen van wat eigenlijk: Griekenland, Macht, Aandacht.

Helaas komt voor iedereen zijn of haar tijd.

De euro-crisis lijkt ook wel een plaag. We moeten op zoek naar de natuurlijke vijand. Op zoek naar de nazaten van ErasMUS;-)

Goed nieuws maar ..........

Na de mededeling kanker wil je gelijk dat de behandeling direct gaat beginnen. Ik heb nu twee onderzoeken gehad, MRI en Botscan, om na te gaan of er uitzaaiingen zijn.
Die onderzoeken geven een positief beeld. Geen uitzaaiingen naar de botten en de lymfeklieren zijn niet vergroot. Ik had dit een beetje verwacht, door officieuze info over MRI, en nu hup behandelen.
Dit blijkt echter toch anders uit te pakken. Er is nog steeds kans dat er in de lymfeklieren wel uitzaaiingen zijn (19 %). Standaard doet men eerst een operatie om de lymfeklieren te verwijderen en verder te onderzoeken. Wel uitzaaiingen  (19%) dan volgt een ander traject dan als er geen uitzaaiingen (81%) zijn.
Pas na die operatie gaat men, indien geen uitzaaiingen, gaat men pas bestralen. De dokter gaat mijn geval nu eerst overleggen in een breed interdisciplinair team: (globaal drie opties)

1. Uitgaan van geen uitzaaiingen en gewoon beginnen met bestralen
2. Operatie lymfeklieren en dan vervolg bepalen....
3. Opereren eerst lymfeklieren en indien geen uitzaaiingen prostaat verwijderen

 

Over de gevolgen van de diverse behandelingen wil ik het nu niet hebben. De hele gang van zaken is erg irritant en zenuwslopend. Het gaat wel met erg kleine stapjes vooruit terwijl de strop om je nek blijft zitten. Volgende week woensdag heb ik weer een afspraak om het vervolg te bespreken.

Herma en ik dachten opgelucht te zijn als duidelijk was dat de onderzoeken geen uitzaaiingen gaven. Al tijdens het gesprek en terug op de fiets naar huis sloop de onzekerheid weer opnieuw binnen. We zijn niet opgelucht door het goede nieuws, maar weten dat we weer een klein stapje in de goede richting hebben gezet. Die kleine stapjes duren wel een eeuwigheid. Maar er is in ieder geval 1 pluspunt. 

De geplande vakantie naar Tenerife gaat door. ;-)

Behandelplannen

Grofweg zijn er drie manieren om prostaatkanker die niet uitgezaaid is te behandelen. Ik kom tot die conclusie op basis van wat studie op internet. Is het betrouwbaar wat ik heb gevonden. Ik zou zeggen in grote lijnen wel maar in mijn specifieke situatie zal de deskundige toch het laatste woord hebben. De informatie die je kunt vinden komt van veel verschillende bronnen bijv. het KWF kankerfonds, diverse ziekenhuizen, commerciële bedrijven, ervaringen van lotgenoten. Als je die informatie combineert kom ik tot drie behandelmethoden.




1. wegstralen  (vgl. met hogedrukspuit)

2. wegsnijden  (vgl. voegenmes/borstel)

3. wegsmelten (vgl. insecticidespuit)



De vergelijking die ik maak heeft te maken met een reëel bestaand probleem. Iedereen kent het probleem van de voegen in een terras die vol groeien met onkruid, gras of mos. Vooral bij de overgang tussen terras en tuin.

1. Uitwendige bestraling
De meest effectieve en eenvoudige manier is alles compleet wegspuiten met de hogedrukspuit. Je bekommert je dan niet echt over het eindresultaat, behalve dat het echt allemaal weg is. De omgevings- en gevolgschade neem je voor lief. Zoals weg- en ondergespoten planten, lege voegen en daardoor de mogelijkheid dat het terras verzakt. Natuurlijk probeer je die zoveel mogelijk te voorkomen. Voorkomen is beter dan genezen. Maar hoe voorkom je kanker?  
Bij deze effectieve methode van bestrijding van prostaatkanker wordt de tumor van buitenaf bestraald. De stralenbundel wordt zo precies mogelijk op alleen de tumor gericht, maar de omgeving wordt altijd ook beschadigd. Dit kan betekenen dat in het omliggende gebied blijvende schade ontstaat die direct gevolg hebben voor bepaalde lichaamsfuncties (incontinentie:-O).
In praktijk betekent deze methode dat ik gedurende langere periode (6-9 weken) bijna dagelijks bestraald wordt.

2. Wegsnijden

Ook een goede manier indien geen uitzaaiingen is het volledig verwijderen van de prostaat. Dit is een operatieve ingreep waarbij men ruim om de tumor heen snijdt om te voorkomen dat er nog kankercellen blijven zitten. Met de voegenborstel bereik je hetzelfde, beschadig je de stenen, en in de diepte moet je echt alle wortels verwijderen. Een precies en lastig werkje. Bij de operatie controleert men ook extra of in de lymfeklieren echt geen uitzaaiingen zijn. De gevolgen van deze operatie is dat in ieder geval de zenuwen beschadigd kunnen raken waardoor je geen erectie meer kunt krijgen. En ook bij de volledige verwijdering kan schade ontstaan aan de plasbuis. Er wordt geopereerd dus je moet ook onder narcose. Op oudere leeftijd kan dit tijdelijk problemen opleveren in de hersenen.
 

Deze ingreep kan ook met de DaVinciRobot gedaan worden. De ingreep wordt dan veel nauwkeuriger en met minder schade uitgevoerd. Onder andere een prostaatkliniek in Gronau  adverteert hiermee.




3. Wegsmelten/ Oplossen
De derde en verreweg de meest ideale mogelijkheid is de Brachymethode . Ze plaatsen dan in de tumor allemaal radioactieve bronnetjes die de omgeving vernietigen. Het aantal bronnetjes is afhankelijk van de grootte van de tumor maar gaat in de tientallen. Je bent dan plaatselijk radioactief. De schade voor de omgeving is beperkt. Als je insecticide op een goede manier aanbrengt verdwijnt alleen het onkruid. De behandeling kort en doet verder zelf zijn werk. Je moet wel altijd door een zeefje plassen omdat de bronnetjes zo je lichaam kunnen verlaten. Je moet ze dan opvangen en in een loden doosje bewaren en later inleveren.
Het grootste nadeel voor mij is dat ik gedurende 3 a 4 maanden Luc en Tijn niet op schoot mag nemen. Vooral kinderen zijn gevoelig voor de radioactieve straling waarbij zij schade kunnen oplopen. 
De Brachymethode kan alleen worden toegepast bij beginnende kanker. Iets buiten de prostaat gegroeid schijnt nog net te kunnen. Duimen dat het bij mij nog kan.

Van alledrie de methoden bestaan verschillende varianten en soms worden ook combinaties toegepast. Zijn er wel uitzaaiingen dan worden er altijd combinaties toegepast o.a. met hormoonbehandelingen evt. chemo.

Kortom ik ga voor: geen uitzaaiingen en Brachy.

Na regen komt zonneschijn

Een kaartje wil ik toch even apart aandacht geven. Niet alleen het kaartje is bijzonder maar de zender ervan en de boodschap maken het speciaal. Anouk een student die ik in haar eerste jaar heb begeleid is meer dan een jaar afgestudeerd. Zij heeft op mijn blog gelezen dat het weer mis is en schreef een allerliefste boodschap. 
Het kaartje fleurt mij op als stripliefhebber, 
Het kaartje fleurt mij op als docent, 
Het kaartje fleurt mij op door de lieve boodschap
Het kaartje fleurt mij op omdat het is gestuurd door Anouk.

Kaartjes, kaartjes en kaartjes

Na het weekend in Drenthe lagen er weer veel kaartjes op de mat en elke dag komt erbij.
Zo gaat het ook met de mail, whatsapp, en telefoontjes.  Ben nu bezig in het boek van Arthur Japin, maar buiten is het Feest, dat ik van Wim en Therry heb gekregen. De bloemen die ik vorige week kreeg van José  staan er nog mooi bij.

Bedankt allemaal: Ingrid, collega's Meppel, Yvonne, Petra, Anje, Maaike, Marita, Dini

 

Sinterklaas verrast....

Piet heeft lang nagedacht en mij een cadeautje gebracht.
Een schoenendoos vol, dichtgeplakt met grijze ducktape bijna een hele rol
Een lief gedicht er boven op, ik voel mij weer top.

Dinsdag ben ik net Luc aan het voeren. Nou ja voeren, ik pas op dat hij niet alles op de grond gooit. Luc is 1 en doet bijna alles zelf. Hij heeft opa niet nodig tenminste bij het eten. Met zijn handen pakt hij de stukjes brood met jam en stopt ze in zijn mond. Het nieuwe opvoeden bevalt mij wel, al ben je wel veel aan het opruimen. De bel gaat en er wordt een pakje bezorgd. Tijn wil wel helpen met uitpakken, maar er zit veel plakband om en dat krijgt hij niet los. Ik maak eerst de envelop los en lees het gedicht. Ik moet even wat wegslikken en neem een slok koffie. Geweldige meesters en juffen in Pabo 2, betrokken, leven mee en ondernemen actie. Ik moet nu even aan mijzelf denken, maar dan ga ik graag weer terug.
 

Inhoud van het pakje:
4 letters (verschillende smaken) en een marsepeinen zwarte piet.

Pabo2 toppers
Hamarah, Allard, Sander, Joost, Nico, Patricia, Elise, Çeçilia, Jolanda, Marisa, Mieke, Sharon en Yme (Mandy ontbreekt op deze foto)






 
De beste manier om even niet te denken aan kanker en wat gaat komen is oppassen op Tijn en Luc. Ze houden je bezig. Bouwen met Duplo, spelen met auto's, puzzelen, knutselen en vooral veel lopen met Luc. Luc kan nog niet helemaal los lopen maar wil graag de boel verkennen. Hij pakt je vinger en laat opa uit overal heen en weer terug. En dat wel tientallen keren op een dag. Het nieuwe opvoeden: Opa word weer kind.....kinds.



  

Luc
Heeft het balgevoel van zijn opa.   Tijn Snoept verstandig

Weekendje Drenthe

Om in deze hectische tijd even tot rust te komen besluiten we om drie dagen naar Drenthe te gaan. Het beloofd niet echt goed weer te worden maar het huisje is comfortabel met centrale verwarming en houtkachel. Het is ook goed te combineren met een bezoekje aan de Pabo. Ik heb nog een videocamera die terug moet en het is ook wel goed om even op je werk te zijn. Dini past weer op Mus. Fijn zo'n vriendin in de buurt, een sms-je of belletje is vaak al genoeg. Donderdag rijden wij in de avond weg en komen 1,5 uur later aan in ons "koude" huisje aan de Lynx. Normaal staat de thermostaat op 10 graden maar ik heb deze vergeten uit te zetten en het is direct 18,5 graden. Scheelt weer een uurtje koukleumen.

's Ochtends ga ik eerst naar de Pabo om de videocamera terug te brengen.
Bij het binnenkomen lijkt de school erg verlaten. Vrijdag is echt een rustige dag. Om de hoek kom ik Joke en Wilfred tegen en later Patruschka. Allen zijn ze zeer geïnteresseerd en tonen in woord en daad hun medeleven. Op mijn kamer, doordeweeks een druk kantoor met gemiddeld 6 collega's, is het muisstil. Niemand en later op de dag blijft dat zo. Ik loop naar Aula en kom bij Richard, die met Klaas Wybo en nog een andere vrouw overlegd over de verbouwing. Richard informeert hoe het met mij gaat en terwijl ik antwoord geef informeer ik het CVB-lid over mijn situatie. Klaas Wybo reageert geschokt en toont oprecht medeleven: "Sterkte de komende tijd". Ik loop naar Dick in de mediatheek. Hij zit op zijn vertrouwde plek met teveel computers. Dick weet wat prostaatkanker betekent en reageert: "Knap Klote". Ook zijn er enkele studenten. Ik praat o.a.met Marielle, Madelon en Frank.
Ik ga met Dick een kop koffie drinken in de Aula. Daar ontmoeten we Yvonne, Wilma, Douwe, Johan S en studenten van P1 en P2. Sommige kijken naar mij anderen lopen langs en wensen mij sterkte. Iedereen reageert toch op zijn eigen manier: met respect om mij met rust te laten; of betrokken om mij zo een hart onder de riem te steken.  Het doet mij goed om de studenten zo te zien en te spreken: "life goes on" alleen nu even niet voor mij. Nou ja het gaat wel door maar net even iets anders. Hier hou ik mij sterk maar de twijfel slaat geregeld toe: wat als......Eigenlijk wil daar helemaal niet over denken. Maar hoe stop je dat. Is het verstandig om dat te stoppen. Wil je alles weten of.......moet je het gewoon over je heen laten komen.



Ik sta met Pabo2 studenten te praten als Douwe aangeeft dat zij echt naar de les moeten. Wilma waar ik net mee heb zitten praten heeft een assessment. Ja het leven gaat door.







De rest van het weekend ontspannen wij door te wandelen, te lezen, te winkelen zonder iets te kopen, en vooral door veel bladeren op te ruimen. Een huisje in Drenthe is leuk, het brengt echter wel veel werk met zich mee. Dat werk ontspant wel goed. Ik ruim bladeren uit het gras, het terras, de veranda, de paden in het stukje bos, van het dak en natuurlijk uit de goten.
De bladeren gaan op de takkenhoop en het huisje van de egels wordt zo een villa. Het roodborstje blijft steeds op een meter toekijken wat ik allemaal doe en legt af en toe een blaadje goed. Het leven lijkt zo vredig en rustig.
Thuis worden we geconfronteerd met de dood. Mus heeft een duif gevangen en door het kattenluik naar binnen gewurmd. Troep opruimen en doorgaan. Het motto van het leven.
's Avonds kruipt Mus op mijn schoot en begint te spinnen: Vredig en rustig; Life goes on.